تعیین روبشگاه بالقوه گونه گیاهی ارمک یا Ephedra strobilacea با استفاده از مدل آنتروپی حداکثر (Maxent) در مراتع پشتکوه استان یزد

گونه گیاهی Ephedra strobilacea گونه‌ای ارزشمند از نظر علوفه‌ای و حفاظت آب و خاک بوده و در داروسازی نیز کاربرد فراوانی دارد. در این پژوهش رویشگاه بالقوه این گونه گیاهی در مراتع پشتکوه استان یزد با استفاده از روش Maxent مدلسازی شد و مهمترین عوامل مؤثر بر پراکنش این گونه و دامنه اکولوژیک پتانسیل آنها معرفی گردید. بدین منظور اطلاعات مربوط به نقاط حضور گونه با پیمایش صحرایی، اطلاعات مربوط به متغیرهای خاکی با استفاده از روش‌های زمین آماری، اطلاعات توپوگرافی از مدل رقومی ارتفاع منطقه و اطلاعات اقلیمی از نقشه‌های موجود تهیه شدند. آماده سازی لایه‌ها با استفاده از نرم افزارهای GS+ و ARC GIS انجام شد. در ابتدا همبستگی بین متغیرهای محیطی مورد بررسی قرار گرفت و 24 متغیر محیطی برای ورود به مدل مناسب تشخیص داده شده و وارد نرم افزار Maxent3.3 شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که گونه E. strobilacea گونه‌ای گچ دوست می‌باشد زیرا که مهمترین شاخص تأثیرگذار در ترجیح رویشگاه این گونه گچ عمق دوم ( از 35 تا 40 درصد) می‌باشد. متغیرهای بعدی تأثیرگذار در حضور این گونه متغیرهای گچ عمق اول (35-5 درصد)، آهک عمق اول و دوم (45-5 درصد) و شن عمق اول و دوم (90-45 درصد)، کلسیم عمق اول ( 5 نا 40 درصد) و هدایت الکتریکی خاک کمتر از 10 دسی زیمنس بر متر می‌باشند. همچنین بیشترین احتمال استقرار و پراکنش این گیاه در اراضی کم شیب (کمتر از 10 درصد) است. دقت و توانایی مدل پیش‌بینی برای این گونه بر اساس مقدار سطح زیر منحنی (98/0 (AUC=خوب ارزیابی شد. ضریب کاپای حاصل از مقایسه نقشه‌های پیش‌بینی و واقعی نیز مقدار 88/0 به دست آمد که در سطح بسیار خوب می‌باشد.